Vanaf mijn vierde jaar kom ik al op Terschelling. Van de camping van Pals op Midsland Noord tot het vakantiehuisje van de familie Stobbe in Midsland aan Zee. Later kwamen we af en toe in Midsland Noord in het huisje van Erik en Jannie.

Altijd trok Terschelling. Ik wilde er zijn. Wilde de natuur zien. Wilde alles zien waar ik me zo thuis voel en dat is bijna overal op het eiland. Let wel, Ameland heeft door de jaren heen ook een soort thuis gekregen omdat ik daar zeker 4 keer per jaar kom, maar toch heeft Terschelling een gevoel van thuis komen wat geen andere plek in Nederland me geeft.

Toen ik voor het eerst vader werd en 28 jaar was, hoorde ik dat er op het eiland een marathon zou worden georganiseerd. De zogenaamde Berenloop. Prachtig! Ook zou er een halve marathon zijn. Deze wilde ik ooit wel eens lopen. En zo geschiedde… Ik heb de halve twee keer mogen lopen. Buiten dat ik er van heb genoten waren de tijden niet om over naar huis te schrijven. Gelukkig had ik bij alle twee het startnummer overgenomen en staat mijn eigen naam niet in de boeken. (Toch achteraf wel jammer.)

Ik weet de ervaring nog heel goed. Over de weg zeer ontspannen en met de rem erop om uiteindelijk energie te hebben voor het pittige stuk over het strand. De eerste keer blij dat ik het strand had gehad. Nu lekker op weg naar West. Niets werd minder waar. De Longway gaf me de man met de hamer. Wat nou uitlopen; het fietspad was glooiender dan dat ik had verwacht. Daarnaast kon ik door de schelpen mijn pas niet lekker lopen. Ik had voortdurend het gevoel weg te glijden. Kortom, ik ging compleet kapot.

Een aantal keer ben ik meegevaren op de Hydra. Met vrienden op een boot zelf naar de loop. Het feest werd een succes, het lopen minder.

En zo werd deze loop een loop met een aantrekkingskracht waar ik elk jaar wel naar toe zou willen. Heel veel atleten van de club trainen elk jaar in een clinic voor deze loop. Toch zou dat als atleet voor mij steeds lastiger gaan. Ik loop geen wedstrijden meer maar houd me vooral bezig met het commentaar. Als speaker sta ik inmiddels op hele mooie lopen en ik geniet daar ook van!

Toch miste er één hele mooie… Juist, de Berenloop! Als ik daar toch eens commentaar mocht geven. Helaas was deze kans niet heel groot. Er stond een man die daar vanaf het begin al stond en dat prima deed. Geen reden om op zoek te gaan naar een andere speaker. Toch kwamen daar scheurtjes in. De organisatie miste de laatste jaren de klik. Er werden uitspraken gedaan die de organisatie in het verkeerde keelsgat vloog. Uiteindelijk werd er afscheid genomen van de vertrouwde speaker, waardoor er een nieuwe speaker nodig was. Het bleek dat mensen al eens hadden gekeken naar hoe ik het deed. Dit wist ik niet maar werd me verteld. In juni werd ik gebeld of ik er zin in zou hebben de Berenloop te voorzien van commentaar… Nou dat was voor mij echt een retorische vraag… Daar hoefde ik geen bedenktijd voor…. Ja, ik wil!

En zo vertrok ik op 3 november met de snelboot samen met Helga naar Terschelling voor wat zou worden, een prachtig weekend. Het weer was niet heel goed. Veel buien en harde wind maar voor mij scheen de zon.

Tijdens kleintje Berenloop ondersteunde ik Jan Kooistra. Hij deed het commentaar en ik was de stand-in. Na deze geweldige start van het sportweekend ging ik even naar het dorp voor een drankje met Helga en met vrienden om me vervolgens te melden bij de jeugdloop. Wat een feest! Veel kinderen deden mee in 4 verschillende categorieën. Aan mij de eer om alles aan elkaar vast te praten en de prijzen uit te reiken.

Net voor de buien was ik terug in het hotel Bornholm. Met een glimlach stapte ik de kamer binnen, ik had genoten.

’s Avonds gingen we eten met de SV Friesland familie. Wat was dat ontzettend leuk. Ik had niet verwacht dat dit zo gezellig zou worden. Een groep namelijk die elkaar door en door kent en dan komen wij daarbij. Geen probleem. We hebben gelachen en gekletst en zijn uiteindelijk niet te laat het bed ingedoken…

En dan is het zondag, de dag van de halve en hele marathon. Om half 11 was ik bij de Brandaris en meldde ik mij. Even een korte soundcheck en bespreking om vervolgens nog even een bak koffie te halen.

Om 12 uur startte de halve marathon. Vooraf mocht ik Ina Schoustra ontmoeten. Zij was de weduwe van Sytze die overleden was aan ALS. Sytze was een stille kracht, ook van de Berenloop en was daarnaast een bekend weer-fotograaf. Ina zou het startschot doen en aan mij de eer dit alles in te leiden. Helaas liep dit een beetje anders dan ik in mijn hoofd had. Ik had er meer aandacht aan willen besteden, maar goed; 3500 deelnemers gingen op weg voor hun 21 km. Bizar om te zien dat de eerste lopers al bij de afslag Badweg West waren en de laatsten nog voor de start. Een verschil al van 3 km. De laatste kwam na 14 minuten na het schot over de startstreep.

Om twintig voor één startten de deelnemers van de marathon; 650 in totaal. In een rechte lijn, volledig over de grote weg naar Oosterend via de Boschplaat terug naar het Hoornse bos, het Formerumer bos, langs de molen, de ET10, Midsland aan Zee, het strand, West aan Zee, en via de Longway weer terug naar West. Een van de zwaarste marathons van Nederland.

Om tien over één kwamen de eerste deelnemers van de halve binnen. Prachtig! Mechiel had van te voren de wens uitgesproken na een tweede en derde plaats nu eerste te worden. Dat werd met Geart aan de start en hele klus. Toch mocht ik Mechiel als eerste binnenhalen gevolgt door Geart en Sten (beiden uit Sneek) Heleen Moes won bij de dames. Ydwine en Ellen werden respectievelijk tweede en derde.

Daarna kwamen maar liefst een dikke 3000 deelnemers over de finish die ik geprobeerd heb te benoemen. Een leuke maar lastige klus omdat het lezen op de monitor al niet te doen was; de namen flitsten voorbij. Uiteindelijk de namen op de startnummers gaan benoemen.

Op de zaterdag van kleintje Berenloop kwam Hendrik Wytze naar me toe om te vragen of ik een moment had op de finish van de halve. ‘Als ik denk te weten wat jij van plan bent, altijd!’ En zo spraken we af. Na twee uren mensen op de halve binnenhalen kwam HW over de finish. Hilda hadden we over de dranghekken weten te krijgen onder het mom ‘Dit is zijn allereerste halve, jij moet m met een dikke knuffel binnenhalen…’ En toen HW dan ook over de finish kwam werd het prachtige stel met een dikke knuffel herenigd. Dit was voor HW het sein om de aandacht te vragen… Ik mocht het inluiden en de voorzet geven, HW ging op zijn knieën en zei de prachtige woorden ‘Wolsto mei my trouwe!’ Met dikke tranen in de ogen gaf Hilda een duidelijk ‘Ja’! Een luid applaus klonk over de finishstraat. Hilda en HW gaan trouwen!!!

Na dit prachtige moment kwamen de overige deelnemers van de halve binnen. Allemaal blij en voldaan, sommigen compleet kapot. Toen de laatste binnen was, mochten we wachten op de bijeenkomst van de marathon.

Tijdens de race had ik van Helga al steeds de tussenstanden door gekregen maar dit was geen uitgemaakte zaak. Er werd steeds van kop gewisseld en zo werd het voor mij een complete verrassing wie er als eerste zou finishen. Het werd uiteindelijk Erwin de Vries, de man uit Stiens die ook al eens winterkoning van onze winterlopen was geweest. Na hem kwam Jeroen Kramer over de finish gevolgd door meervoudig winnaar Roelof Oostra.

Bij de dames liep lang Hinke Schokker aan de leiding maar van Helga hoorde ik dat ze op het strand voorbij was gelopen. Eline Langeveld was langszij gekomen en gaf de winst niet meer uit handen. Hinke werd tweede en Lizzy Verdonk de derde.

Lange tijd had de zon en blauwe lucht zich laten zien, aan het eind werd het donker en kwam de regen met bakken uit de hemel. Het mocht de pret niet drukken! Door de rust van de binnenkomst van deelnemers kon ik iedereen het podium geven wat ze verdienden. Mijn enthousiasme verdween niet. Wat was dit mooi! Uiteindelijk, toen de laatste loper, binnen de tijd, over de finish was mocht ik iedereen bedanken en was de 26ste Berenloop een feit. De eerste keer zat er op!

Snel terug naar Hotel Bornholm en na een lange douche en een heerlijke snack op de fiets naar de boot. Met de familie Kooistra terug naar Harlingen.

In een open sollicitatie heb ik aangegeven dit nog wel eens te willen. Wie weet, tot volgend jaar!