Hoe leuk was dat!?
Op dinsdag 4 april kwam Hans Wiegel bij ons in de klas. Voor de kinderen vooraf een compleet vreemde, voor meester één van de politieke grootmeesters uit zijn jeugd.
‘Meester, jij vindt het zeker leuker dan wij?’ ‘Ehhh hoezo??…’ ‘Je glundert helemaal!’
En dat was eigenlijk wel een beetje waar. Voor mij was het geweldig dat ik in de gelegenheid kwam ‘zo’n grote meneer’ te ontmoeten en te spreken. Toen ik op de Havo zat en wat interesse kreeg in de politiek was Wiegel net minister af en zat hij ook niet meer in de tweede kamer. Hij was inmiddels ‘onze commissaris van de Koningin’. Toch waren de verhalen over hem, den Uyl, van Agt, en de legendarische discussies van toen nog levendig. Het was een tijd waarin politiek grensde aan cabaret.
En misschien juist dat maakte dat ik geïnteresseerd raakte in de politiek. Cabaret, het spel, het wederzijdse respect, de standpunten… Discussies op het scherpst van de snede en aan het eind de glimlach en de hand. Daarnaast werden er besluiten genomen. Of je het er nu mee eens was of niet, er gebeurde iets.
Vanuit huis was Wiegel één van de ’tegenstanders’. Mijn vader werkte als monteur in de fabriek. Een arbeider dus, en dat maakte dat we het thuis niet heel breed hadden. Het spreekt voor zich dat bij ons Wiegel als ‘vijand’ werd gezien. Den Uyl was onze grote man. Hij kwam op voor ons. De mensen die wel een steuntje konden gebruiken. Daar stond Wiegel duidelijk niet voor. Bekend is het cabaretdebat in Groningen waar in een volle kolkende zaal Wiegel, den Uyl uitmaakte voor Sinterklaas omdat hij opkwam voor mensen die het minder hadden en kwam met steunpakketten. Ik wist het nog goed. (Dinsdag wist hij te vertellen dat dit debat zelfs twee keer gevoerd is omdat de zaal te klein was voor alle toegesnelde mensen. 1500 mensen eruit en 1500 er weer in voor de tweede voorstelling.)
Toch was ik er trots op dat een man als Wiegel onze commissaris van de Koningin was. Met mij vele andere Friezen. In die functie heeft hij onze provincie echt vertegenwoordigd.
Legendarisch was natuurlijk de ‘Nacht van Wiegel’ Door zijn standvastigheid werd de wet van D66 over de volksraadpleging/het referendum niet aangenomen in de eerste kamer. Ondanks het spreken van de minister en uiteindelijk ook de minister president wisten ze Wiegel niet over te halen ‘voor’ te stemmen. Na een erg lang debat met diverse schorsingen klonk om 2 uur ’s nachts tijdens de stemming de stem van Wiegel: ‘Tegen!’ (Hij vertelde ons dat hij het woordje ’tegen’ had opgeschreven om zich tijdens de stemming niet per ongeluk te bespreken.)
Hij is er nog altijd trots op omdat het voor hem betekende dat hij stond voor zijn mening en zich niet liet beïnvloeden door politieke druk. Iets waar vele politici nu een voorbeeld aan kunnen nemen
Nee het was leuk. Leuk om dit als schoolmeester mee te mogen maken. Een grote meneer die kwetsbaar leek te worden. Vitaal nog altijd in gesprek maar het lichaam wordt minder. De trap naar boven was iets te gek. Daarom namen we samen de lift terug. De deuren even openhouden en samen naar de auto. ‘Wat vind je van mijn auto?’ ‘Een poetsbeurtje zou niet misstaan meneer Wiegel’ ‘Waarom zou ik?’ ‘U heeft ook gelijk, u woont landelijk!’ Met een laatste aanwijzing over de weg terug reed meneer Wiegel naar huis, in zijn bestelauto. Wat een prachtige ervaring!
Voor GrootSneek schreef ik het volgende stukje:
Hans Wiegel op bezoek bij groep 7/8 van de St. Jozefschool
In het kader van burgerschapskunde kregen de kinderen van groep 7/8 van de St Jozefschool uit Heeg les over de provinciale verkiezingen, de provinciale staten en de eerste kamer.
Tijdens deze lessen kwam de naam van oud politicus en commissaris van de koningin, Hans Wiegel ter sprake. De heer Wiegel is al enige tijd inwoner van Oudega en komt ook regelmatig in Heeg. Meester Paul kwam met het idee om hem eens uit te nodigen om te kunnen vertellen over zijn politieke carrière.
Mees, een leerling van groep 7/8 en ook woonachtig in Oudega, ging vervolgens op eigen initiatief naar “zijn buurman”, en vroeg Hans Wiegel of hij een keertje in de klas wilde komen vertellen over zijn werk in de eerste en tweede kamer, als minister van binnenlandse zaken en commissaris van de Koningin in Friesland.
Daar hoefde Wiegel niet lang over na te denken en de agenda werd erbij gehaald. Samen maakten ze een afspraak en zo kwam het dat Hans Wiegel afgelopen dinsdag, 4 april, bij de kinderen op bezoek kwam.
Wiegel vertelde kort iets over zichzelf waarna de kinderen losbrandden met de vooraf bedachte vragen. Hoe bent u begonnen? Wat was uw leukste baan? Vindt u ook dat Mark Rutte moet stoppen? Heeft u wel eens contact met meneer Rutte? Hoe vindt u het dat de BBB heeft gewonnen? Wat vond u het leukste in de politiek? Eerste of tweede kamer, wat vond u leuker? En als laatste vraag: Mag ik uw handtekening?
Wiegel had, zoals het een goed oud-politicus betaamt, overal een passend antwoord op. Het werd een gezellige en leerzame ochtend.
Na de nodige foto’s nam meneer Wiegel afscheid van de groep; “Dag kinderen, het ga jullie goed, jullie zijn leuke kinderen, ik vond het gezellig!”