Heerlijk zonnetje, jonge kuikentjes, knoppen komen tot bloei en het prachtige gezang van vogels zo ‘s morgensvroeg. Het is fijn om te wandelen bij al dat moois. Helaas zit dit er bijna op. Raar gezegd misschien omdat de aanleiding om te gaan wandelen niet zo mooi is. Raar gezegd misschien ook wel is dat ik op zie tegen alles wat ik nu niet meer kan doen. Het weer naar school gaan betekent afscheid nemen van die ochtendwandeling, het gezamenlijke ontbijt, het opstarten van de computer, het bakje koffie in de zon, het videobellen, even tussendoor er kort uit, en middags om 15 uur ‘klaar’ zijn en ook direct thuis. Het thuiswerk kon op eigen tijdstip daarna nog geregeld worden.

Deze tijd zal niet meer terug komen al kan ik me voorstellen dat dit niet het laatste virus is wat zich openbaart. Ik hoop dat we ervan geleerd hebben. Dat heel Nederland om 7 uur uitgestorven lijkt zal iig niet meer terugkomen over zo’n lange periode.

Het moet even wennen. Volgende week gaan we weer en dat is ook weer fijn. Er staat genoeg op de planning en dus kunnen we maandag direct los. Geen wandeling maar 8 uur op school. De wandeling verplaatsen we daarom maar naar de middag en misschien heel af en toe ‘s ochtends. We hebben iig genoten en de middagwandeling al uitgeprobeerd.