Wat drijft ons? Wat verbindt ons? En waarom doen we eigenlijk wat we doen? Op maandag 7 april neemt cabaretier, schrijver en onderwijsman Peter Heerschop ons mee in een inspirerende en prikkelende lezing over opvoeding, onderwijs en hoe we met elkaar samenleven.

Geen droge theorie, maar een sprankelend verhaal vol humor, herkenbare anekdotes en filosofische inzichten. Hij stelt niet alleen de vragen ‘wat’ en ‘hoe’, maar juist ook ‘met wie’ en ‘waarom’. Daarbij schuwt hij niet om scherpe observaties te maken en af en toe de vinger op de zere plek te leggen.

Verwacht een avond met ziel en zaligheid – een lezing die je raakt, aan het denken zet en bovenal met een grote glimlach de deur uit laat gaan.

En dus struikelden we over het toetsenbord heen om na zo’n aankondiging ervoor te zorgen dat we erbij waren. We schreven ons in voor twee tickets en seinden anderen in dat dit wel eens een leuke avond kon zijn. En zo werd er ruim ingeschreven. Vele bekenden toogden op 7 april maar de grote Kerk om te luisteren naar de lezing van Peter. Cabaret werd het niet, tot teleurstelling van de mensen die dat hadden verwacht, maar voor mensen met interesse voor onderwijs was het een prachtig verhaal. Heerschop is een man die tussen zijn leerlingen staat. Die weet wat er in ze omgaat. Die weet wat ze bezielt.

Wat sprak het mij aan. Zo de gedachte die ik heb over onderwijs. Niet de uitleg van de som maar juist de ervaringen worden herinnerd. Geef kinderen dat mee. Een tas vol instrumenten om te kunnen leven! Wat prachtig!

Kom Hier Dat Ik U Draag

Liedje van Kommil Foo ‧ 2017

Aan de man die ’s ochtends opstaat
Bij wie het leven als een natte
Dweil keihard in zijn gezicht slaat
− die met de moed der wanhoop
Zijn koffie drinkt, zijn krant leest,
Zijn dikke hond uitlaat − aan de
Vrouw op de fiets met het kind,
Manmoedig vechtend tegen de
Regen en de stugge wind, die
Zich afvraagt wanneer dat lang
Verwachte droomleven nu eindelijk
Begint − aan de buschauffeur

Aan de bakker op de hoek en zijn
Thaise vrouw − die zo mooi lacht
En honderduit praat, − maar
Waarvan je met de beste wil van de
Wereld geen woord verstaat − aan
De mannen achter de vuilniskar −
Aan de jongens op de tram − aan de
Kerel op het dak, met z’n thermos
En z’n boterham

Aan die man, die moedige man,
Die man die weigerde te haten, ook
Al werd hem het grootste onrecht
Van de wereld aangedaan − aan
Die dichter die moest zwijgen, die
Moest kruipen, maar die in zijn
Eigen hoofd steevast pal rechtop
Bleef staan − aan elke godvergeten
Zuiper in elke godvergeten kroeg,
Die meebrult met het refrein −
Aan de minister en zijn nachtrust,
Aan de boer met kiespijn − aan de
Mensen in de zaal, stuk voor stuk,
Allemaal

Kom hier, kom hier dat ik u aan
Mijn borst druk − kom aan mijn
Hart, dat ik mijn hand haal door uw
Haar − dat ik u kan vragen of ge
Iets wilt drinken, koffie misschien,
Eventueel een glas wijn − en dat gij
Dan kunt zeggen dat ge liever alleen
Wil zijn, ook goed − maar misschien
Hebt ge zin om te praten − om te
Vertellen wat er op uw hart ligt, op
Uw schouders drukt, elke twijfel,
Elke gemiste kans, elke niet gestelde
Vraag − wat ge in de loop der jaren
Allemaal hebt beloofd en geloofd en
Waar ge nu misschien spijt van hebt
Elke overwinning, elke nederlaag −
Kom hier, dat ik u draag − kom hier,
Dat ik u draag

Aan het magere meisje, aan de
Jongen op de brug − aan de
Oude vrouw met haar tas en
Haar kaarsrechte rug − aan de
Buurvrouw en haar onvermogen
Om simpelweg content te zijn − aan
Het pasgeboren kind dat alles al
Weet − aan Marcel die er nooit echt
Bij hoorde, gewoon omdat hij veel
Te veel zijn best deed − aan Marie,
Aan Lisa, aan André, aan jou

Kom hier, kom hier dat ik u aan
Mijn borst druk − kom aan mijn
Hart, dat ik mijn hand haal door uw
Haar − dat ik u kan vragen of ge
Iets wilt drinken, koffie misschien,
Eventueel een glas wijn − en dat gij
Dan kunt zeggen dat ge liever alleen
Wil zijn, ook goed − of dat gij aan
Mij vraagt of ik iets wil drinken −
Want misschien heb ik wel zin om
Te praten − om te vertellen wat er
Op mijn hart ligt, op mijn schouders
Drukt, elke twijfel, elke gemiste
Kans, elke niet gestelde vraag − wat
Ik in de loop der jaren allemaal
Hebt beloofd en geloofd en waar
Ik nu zo’n spijt van heb − elke
Overwinning, elke nederlaag − kom
Hier, dat ik u draag − kom hier, dat
Ik u draag

Tot slot van de lezing een optreden van drie jongens. Het maakte de avond nog completer en vrolijker.